Choroby migdałkówObjawy przerostu migdałkówRozpoznanie przerostu migdałkówLeczenie przerośniętych migdałkówPlacówki, w których możesz zdiagnozować i leczyć choroby migdałków

Przerost migdałków podniebiennych oraz migdałka gardłowego jest bardzo częstym stanem chorobowym spotykanym u dzieci. Migdałki stanowią skupiska tkanki chłonnej, której głównym zadaniem jest obrona organizmu przed mikroorganizmami wnikającymi ze środowiska zewnętrznego.

Migdałki podniebienne są strukturami o różnej wielkości, często widocznymi po szerokim otwarciu ust po bokach gardła powyżej języka. Mogą być praktycznie niewidoczne, schowane w łukach gardłowych lub znacznie przerośnięte, stykające się w linii pośrodkowej.

Migdałek gardłowy, tzw. „trzeci migdał”, jest skupiskiem tkanki chłonnej, który zlokalizowany jest wysoko za podniebieniem i za języczkiem, dlatego też nie jest widoczny podczas standardowego badania lekarskiego. Jego wielkość jest również bardzo różna. Może być nieznacznie czy średnio przerośnięty, nie dający objawów, ale może również wypełniać szczelnie nosogardło powodując powstanie objawów niedrożności nosa oraz trąbek słuchowych.

W wieku dziecięcym choroby migdałków są bardzo częste. Ostre wirusowe zapalenie migdałków może występować kilka razy w roku. Bakteryjne zapalenie migdałków jest rzadsze, wymaga ono intensywnego leczenia w tym antybiotykoterapii, zwłaszcza gdy przebiega z wysoką gorączką i towarzyszą mu objawy zapalenia stawów, serca czy nerek.

POBIERZ ULOTKĘ

Przerost migdałków podniebiennych i migdałka gardłowego może przebiegać bezobjawowo. Nawet średniego stopnia przerost migdałków może nie powodować żadnych ujemnych skutków zdrowotnych u dziecka. Należy zaznaczyć, że operacje usuwania czy przycinania migdałków są przeprowadzane w sytuacjach, gdy dziecko ma objawy, a nie tylko sam przerost migdałków stwierdzany w badaniu lekarskim.

Jednym z objawów przerostu migdałków, a zwłaszcza gardłowego „trzeciego”, jest upośledzenie drożności nosa. Migdałek gardłowy zlokalizowany jest za podniebieniem miękkim i języczkiem. Rosnąc tam powoduje stopniowe zamykanie światła nozdrzy od tyłu. Dziecko będzie więc zgłaszało, że trudniej oddycha mu się przez nos. Zauważalna będzie zmiana toru oddychania, a więc uchylone i otwarte usta, pochrapywanie w nocy zwłaszcza w pozycji na wznak. W skrajnych przypadkach przerostu migdałka gardłowego gdy wypełni on prawie całkowicie nosogardło dziecko będzie miało stale otwarte usta, będzie chrapało w każdej pozycji oraz dojdą bezdechy nocne. Wskutek tego dochodzi do niedotlenienia mózgu, dziecko będzie niewyspane, zmęczone, oraz rozdrażnione w ciągu dnia.

Do innych objawów należą nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, katary o charakterze śluzowym i ropnym, ślinienie się. Ponieważ obecność migdałka gardłowego może zaburzać drożność nosa, tak więc naturalne oczyszczanie jam nosa jest upośledzone, wydzielina zalega w przewodach nosowych i ulega nadkażeniom.

Nierzadko w przypadku przerostu migdałków u dzieci zdarza się, że rodzice zauważają niedosłuch. Dziecko zaczyna głośno mówić, prosi o podgłaśnianie telewizora, bo nie słyszy.  Takie objawy również mogą być związane z przerostem trzeciego migdała. Mechanizm polega na ucisku ujść gardłowych trąbek słuchowych przez rozrastający się migdałek. Jeśli stan taki trwa odpowiednio długo, może dojść również do zaburzeń rozwoju mowy oraz rozwoju nieodwracalnego zniszczenia elementów ucha środkowego, które wymagać będzie leczenia chirurgicznego w wyniku niedrożności trąbki słuchowej.

Aby ocenić obecność migdałka gardłowego i jego wielkość należy wykonać badanie fiberoskopowe nosogardła za pomocą cienkiej kamery wprowadzanej przez nos.

Badania radiologiczne nosogardła w celu oceny migdałka gardłowego nie są wskazane, ponieważ nie wnoszą bardziej istotnych informacji niż dokładne badanie otolaryngologiczne a dodatkowo dziecko jest narażone na promieniowanie (wykonuje się je tylko w szczególnych przypadkach, np. przy braku współpracy dziecka).

W rozpoznaniu stopnia zaawansowania choroby oraz obecności ew. zmian ogólnoustrojowych pomocne mogą być badania laboratoryjne: morfologia z rozmazem krwi, oznaczanie poziomu tzw. ASO oraz wyniki wymazów z nosa i gardła.

Aby ocenić wpływ przerostu migdałków na słuch dziecka, lekarz wykonuje badanie otoskopowe, które jest badaniem podstawowym, dzięki któremu można ocenić stan ucha środkowego oraz stopień zniszczenia błony bębenkowej czy elementów ucha środkowego.

Wykonuje się także dodatkowe badania audiometryczne. Podstawowym badaniem wykonywanym u dzieci jest audiometria impedancyjna. Badanie to pozwala na dokładną ocenę stanu ucha środkowego i pozwala również na monitorowanie procesu leczenia dziecka. W celu oceny słuchu u dzieci wykonuje się badanie obecności tzw. otoemisji akustycznych. Jest to również szybkie i bezbolesne badanie. U starszych współpracujących dzieci można wykonać badanie audiometrii tonalnej, które ocenia stopień niedosłuchu.

Postępowanie w przypadku przerostu migdałków może być zachowawcze, farmakologiczne lub operacyjne. Obserwując dziecko przynajmniej raz należy sprawdzić słuch, ponieważ wysiękowe zapalenie ucha środkowego, częste schorzenie towarzyszące przerostowi migdałków, przebiega początkowo bezobjawowo.

Leczenie operacyjne należy rozważyć w przypadku nasilonych dolegliwości (upośledzona drożność nosa, bezdechy nocne, wysiękowe zapalenie ucha środkowego, niedosłuch). W każdym przypadku konieczna jest ocena lekarza specjalisty, a decyzję o leczeniu chirurgicznym podejmuje się po wnikliwej analizie przebiegu choroby i dotychczasowego leczenia.

Operacja migdałka gardłowego i migdałków podniebiennych usuwa bardzo często główną przyczynę dolegliwości dziecka i w zdecydowanej większości poprawia jego stan ogólny, zmniejsza częstość infekcji i powoduje poprawę słuchu u dzieci z wysiękowym zapaleniem uszu. 

Operacja adenotomii (usunięcie migdałka gardłowego) oraz tonsillotomii (przycięcia migdałków bocznych) jest jedną z częściej przeprowadzanych procedur chirurgicznych u dzieci. Migdałków podniebiennych u dzieci zwykle nie usuwa się całkowicie, a jedynie przycina, natomiast migdałek gardłowy powinien być usunięty całkowicie.

Jeśli są objawy wysiękowego zapalenia ucha środkowego, podczas jednego znieczulenia jednoczasowo zakłada się dreny wentylacyjne do jamy bębenkowej.  Drenaż jamy bębenkowej  ma na celu usunięcie gęstego wysięku z jamy bębenkowej, prawidłowe upowietrznienie jamy bębenkowej oraz poprawę słuchu dziecka.

Copyright by CSIM 2021. Все права защищены.

Copyright by CSIM 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Realizacja: X-Connect.pl
Cвершение: X-Connect.pl
Skip to content