INHALACJE-FOTO-1200x800.jpg
10/kw./2020

Nebulizacja (nebula – mgła) to metoda lecznicza polegającą na podaniu płynnych postaci leków w postaci aerozolu (mgiełki). Lek podaje się bezpośrednio do drzewa oskrzelowego lub zatok, czyli do miejsca docelowego działania. Dlatego nebulizacje należą do miejscowych metod leczniczych. W standardowych warunkach mgiełka może być podawana przez usta lub nos. Nebulizacje wykonuje się przy użyciu nebulizatora.

Inhalacja jest pojęciem szerszym niż nebulizacja. Oznacza każdy zabieg leczniczy polegający na dostarczeniu par, mgiełki lub aerozolu do drzewa oskrzelowego. Inhalacje można wykonywać z użyciem specjalnego urządzenia nazywanego inhalatorem, mogą odbywać się też nad naczyniem z gorącą wodą, podczas wdychania gorących par do drzewa oskrzelowego (inhalacja parowa). Inhalacjami nazywamy też wdychanie mieszanin lub pojedynczych olejków eterycznych.

W jakich schorzeniach otorynolaryngologicznych stosowane są inhalacje?

Z wykorzystaniem inhalacji można prowadzić leczenie następujących schorzeń i chorób:

  • nieżyt nosa, gardła, krtani
  • nieżyt alergiczny nosa
  • ostre i przewlekłe choroby zatok
  • ostre i przewlekłe choroby gardła
  • ostre i przewlekłe choroby krtani
  • ostre i podostre zapalenie tchawicy
  • zapalenie ucha środkowego (metoda zalecana: inhalacja z użyciem inhalatora typu AMSA).

Cele inhalacji, czyli wziewnego podawania leków:

  • nawilżenie dróg oddechowych, ponieważ tylko prawidłowa wilgotność błony śluzowej zapewnia fizjologiczne warunki pracy dla nabłonka migawkowego
  • usprawnienie transportu śluzu, który może być produkowany w nadmiarze i zalegać w drogach oddechowych
  • rozrzedzenie zalegającej w drogach oddechowych wydzieliny
  • zniesienie skurczu mięśni gładkich oskrzeli
  • regeneracja nabłonka migawkowego oraz normalizacja jego działania
  • zmniejszenie stanu zapalnego (obrzęku) błony śluzowej, co w efekcie prowadzi do poszerzenia światła oskrzeli. Dzięki temu zmniejszony zostaje opór dla przepływającego powietrza, czyli dochodzi do łatwiejszego ruchu powietrza w drogach oddechowych.

Zalety wziewnego podania leku

Dzięki nebulizacji można osiągnąć analogiczny lub podobny efekt leczniczy w porównaniu do podania leku drogą np. doustną. Dodatkowo podobny efekt leczniczy można uzyskać przy użyciu mniejszych dawek leków.

Dlaczego tak się dzieje? Po pierwsze jest to związane z osiągnięciem wysokiego stężenia (czyli wysokiej zawartości) w miejscu działania, czyli np. zatokach, płucach. Po drugie przy nebulizacjach krótsza jest droga dotarcia leku do docelowego miejsca działania (oskrzela i pęcherzyki płucne). Po trzecie podczas każdej inhalacji możemy dostosować w taki sposób dawkę leku, aby była z jednej strony skuteczna, a z drugiej bezpieczna. Stąd inną dawkę używamy dla dzieci, inną dla osób dorosłych, a inną dla osób w podeszłym wieku. Inne zalety to: Mniejsze działania niepożądane, czyli takie działania negatywne, które charakteryzują działanie każdego leku, a których zawsze chcemy uniknąć podczas przyjmowania leku.

Inne korzyści z wziewnego podania leku to:

  • Łatwość wykonania zabiegu. Pacjent sam w warunkach domowych może po zapoznaniu się z instrukcją obsługi inhalatora prawidłowo podłączyć wszystkie jest elementy i następnie przeprowadzić zabieg nebulizacji.
  • Brak konieczności koordynacji wdechowo-wydechowej, tzn. takiego wykonywania wdechów i wydechów przez pacjenta, aby w odpowiednim momencie wykonać czynność oddechową i skoordynować ją z wydobywającymi się parami leków.
  • Możliwość stosowania w populacjach pacjentów trudno lub niewspółpracujących, np. wśród dzieci.

Czas zabiegu nebulizacji to w zależności od zastosowanego nebulizatora około 10-15 minut, cykl inhalacji standardowo składa się z kilku zabiegów. Po zabiegu należy pozostać w pomieszczeniu, nie powinno się palić oraz unikać gwałtownych zmian temperatur (np. wychodzenie na zimno). Inhalacje są niezwykle przydatne dla osób, które borykają się ze schorzeniami górnych dróg oddechowych, zapaleniem zatok, a nawet zwykłym nieżytem nosa (potocznie nazywanym katarem) czy przeziębieniem.

To niezwykle skuteczny sposób na zatkany nos. Ułatwia funkcjonowanie w czasie, w którym jest ono utrudnione przez infekcje, chore zatoki bądź nasilone objawy astmy.

Zobacz, gdzie możesz umówić się na inhalacje (LINK) 

Dowiedz się więcej o profesjonalnych inhalacjach typu AMSA. Zapraszamy do obejrzenia materiału wideo.


alvin-mahmudov-vKuEhorbvYI-unsplash-1200x800.jpg
03/kw./2020

Kiedy trzy-czterolatek mówi coraz głośniej, wkłada palce do uszu, skarży się na ból lub „zatkane ucho”, szum w uszach, nie reaguje na komunikaty – nie lekceważ tego. Prawdopodobnie ucho środkowe “zalane” jest płynem wskutek czego dziecko niedosłyszy. Jeśli stan taki trwa długo, może dojść do zaburzeń rozwoju mowy oraz nawet nieodwracalnego zniszczenia elementów ucha środkowego.

Skąd płyn w uszach?

Często powtarzające się infekcje górnych dróg oddechowych czy przewlekły nieżyt nosa, które niemal stale towarzyszą przedszkolakom na początku integracji z rówieśnikami powodują nawracający stan zapalny ucha środkowego – za błoną bębenkową gromadzi się płyn. Często nie daje dolegliwości bólowych, więc rodzice nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji. U dzieci przyczyną pojawienia się płynu może być przerost migdałka gardłowego – w przypadku wysiękowego zapalenia ucha migdałek bardzo często należy usunąć.

Kiedy operacja?

Drenaż uszu jest najskuteczniejszą metodą leczenia zapalenia ucha środkowego. Leczenie chirurgiczne stosuje się w przewlekłym, wysiękowym zapaleniu ucha środkowego, gdy nie uzyskano poprawy w postępowaniu zachowawczym (antybiotykoterapii). Drenaż wentylacyjny jest wskazany, gdy występuje niedosłuch, nawracają ostre zapalenia uszu, występuje przewlekła niewydolność trąbek słuchowych, a także, gdy stwierdzono opóźniony rozwój mowy czy występują wady rozwojowe twarzoczaszki.

Na czym polega zabieg drenażu?

Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym. W przygotowaniu do zabiegu pacjent wykonuje szereg badań, takich jak morfologia krwi i kontrola krzepliwości. Pacjent musi być zaszczepiony przeciwko WZW B (żółtaczka zakaźna). Skuteczność drenażu zewnętrznego jest bardzo duża, a powikłania występują bardzo rzadko.

Celem zabiegu jest stworzenie drogi ewakuacji wydzieliny i wentylacji ucha poprzez umieszczenie w jamie bębenkowej drenu z tworzywa sztucznego. Przed założeniem drenu nacinana jest błona bębenkowa i usuwany jest zalegający płyn, a jama bębenkowa płukana jest lekami działającymi miejscowo. Następnie zakładany jest dren wentylacyjny. Ma on kształt szpulki od nici. Jego rozmiar i rodzaj dobierany jest w zależności od rodzaju wysięku, stanu błony bębenkowej oraz innych czynników mogących mieć wpływ na proces gojenia się ucha środkowego.

Lekarz prowadzący podejmuje decyzję czy dren ma zostać założony na krótszy okres (np. kilka miesięcy) czy dłuższy (2 lata). U dzieci zwykle dren pozostaje w błonie bębenkowej do momentu aż samoistnie wypadnie.

 

Postępowanie po operacji

Po zabiegu z uszu może wydobywać się płyn – to prawidłowe działanie drenu przy stanie zapalnym ucha. Po operacji ucho należy zabezpieczać przed wodą, zachować szczególną ostrożność podczas kąpieli czy prysznica najlepiej stosując odpowiednie indywidualne wkładki przeciwwodne, dzięki którym dziecko może normalnie uczęszczać na zajęcia na basenie. Niewskazane jest nurkowanie, podczas którego mamy do czynienia z większym ciśnieniem wody. Nie powinno się także stosować płynów rozpuszczających woskowinę. Niezastosowanie do zaleceń może skutkować wtórnym zakażeniem ucha środkowego lub przedwczesnym wypadnięciem drenu.


Copyright by CSIM 2021. Все права защищены.

Copyright by CSIM 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Realizacja: X-Connect.pl
Cвершение: X-Connect.pl
Skip to content