swiatowy-dzien-sluchu-2024_postyfb-i-ig_Obszar-roboczy-1-kopia_Obszar-roboczy-1-kopia-2-1200x495.jpg
01/mar/2024

3 marca obchodzimy ustanowiony przez WHO Światowy Dzień Słuchu, którego istotą jest zwrócenie uwagi na znaczenie zdrowia słuchowego i podkreślenie ważności profilaktyki i edukacji dotyczącej ochrony słuchu.
 
Wychodząc naprzeciw potrzebom pacjentów, od 1 do 3 marca doświadczeni laryngolodzy z Centrum Słuchu i Mowy MEDINCUS będą odpowiadać na pytania zadawane pod postami na platformach społecznościowych, takich jak Facebook i Instagram w ramach akcji #zapytajlekarza.
 
Celem inicjatywy jest zapewnienie dostępu do ekspertów w dziedzinie otorynolaryngologii oraz umożliwienie pacjentom zadawania pytań i uzyskiwania rzetelnych odpowiedzi od profesjonalistów.
 
Jest to niezwykle istotne święto, które skupia uwagę społeczeństwa na znaczeniu zdrowia słuchowego oraz podkreśla ważność działań profilaktycznych i edukacyjnych związanych z ochroną słuchu.
W kontekście tego ważnego dnia, chcielibyśmy zwrócić uwagę na inicjatywę podejmowaną przez doświadczonych laryngologów z Centrum Słuchu i Mowy MEDINCUS. Od 1 do 3 marca nasi specjaliści będą pełnić dyżury w komentarzach pod postami na popularnych platformach społecznościowych, takich jak Facebook i Instagram, w ramach akcji o hashtagu #zapytajlekarza.
 
Celem tej inicjatywy jest zapewnienie łatwego dostępu do ekspertów w dziedzinie otorynolaryngologii oraz umożliwienie pacjentom zadawania pytań i otrzymywania rzetelnych odpowiedzi od profesjonalistów. To niezwykle ważne, aby pacjenci mieli możliwość uzyskania klarownych informacji dotyczących swojego zdrowia słuchowego, zwłaszcza w dobie wszechobecnego dostępu do informacji, które często mogą być niekompletne lub nieprawdziwe.
 
Dyżury lekarzy pod postami na platformach społecznościowych to doskonała okazja dla wszystkich zainteresowanych, aby uzyskać fachową opiekę i poradę w zakresie zdrowia słuchowego. Często pacjenci z obawą szukają informacji w internecie, co może prowadzić do niepotrzebnego niepokoju lub błędnych interpretacji. Dlatego też, inicjatywy takie jak ta są niezwykle cenne, ponieważ umożliwiają bezpośredni kontakt z ekspertami, którzy mogą udzielić rzetelnej i spersonalizowanej pomocy.
 
Warto również podkreślić, że profilaktyka w zakresie zdrowia słuchowego jest kluczowa. Zbyt często bagatelizujemy problemy ze słuchem, co może prowadzić do poważnych konsekwencji, włączając w to utratę słuchu. Dlatego edukacja społeczeństwa na temat znaczenia regularnych badań słuchu i świadomości czynników ryzyka jest niezwykle istotna.
 
Zachęcamy wszystkich do aktywnego uczestnictwa w tej inicjatywie. Niezależnie od tego, czy masz pytania dotyczące swojego zdrowia słuchowego, czy chcesz po prostu dowiedzieć się więcej na temat profilaktyki i ochrony słuchu, ekspert laryngolog będzie dostępny, aby udzielić Ci odpowiedzi.
 
Dzięki inicjatywom takim jak #zapytajlekarza, możemy skutecznie podnieść świadomość na temat zdrowia słuchowego i zapewnić łatwiejszy dostęp do profesjonalnej opieki medycznej. Nie wahaj się więc zadać pytania i skorzystać z tej okazji, aby zadbać o swoje zdrowie słuchowe. Zapraszamy do aktywnego udziału!
 
Zapraszamy do aktywnego uczestnictwa!

Różowa-Koty-Walentynki-Kartka2-1200x851.png
29/lut/2024

W wywiadzie z Katarzyną Prus, dziennikarką Wirtualnej Polski, Profesor Piotr H. Skarżyński z Centrum Słuchu i Mowy MEDINCUS, podkreślił różnorodność przyczyn utraty węchu. Wskazał na związki między utratą węchu a chorobami neurologicznymi, takimi jak cukrzyca typu 2, choroba Alzheimera, choroba Parkinsona oraz nowotwory mózgu. Te przypadki, choć rzadsze, zazwyczaj wiążą się z innymi objawami neurologicznymi.

Ekspert zauważył, że silne zatrucia, szczególnie po spożyciu surowych ryb i owoców morza, mogą prowadzić do uszkodzenia neuronów. W tych przypadkach rokowania są zazwyczaj niekorzystne, a zmiany okazują się często nieodwracalne.

Profesor zaznaczył także różnice w przypadku utraty węchu związanego z COVID-19 i innymi infekcjami dróg oddechowych – atakowane są komórki podporowe neuronów, a nie same neurony. Skutkuje to większą zdolnością do regeneracji, co zwiększa szanse na odzyskanie węchu. Jednakże, rokowania zawsze zależą od konkretnej przyczyny oraz indywidualnego stanu pacjenta. Profesor Piotr H. Skarżyński podkreślił, że wieloletnie palenie papierosów oraz uzależnienie od środków psychoaktywnych, zwłaszcza kokainy, mogą prowadzić do poważnych i nawet nieodwracalnych uszkodzeń dróg węchowych, co może skutkować anosmią.

Pełna treść wypowiedzi TUTAJ.


Projekt-bez-nazwy16-1200x762.png
05/lut/2024

Fiberoskopia i wideoendoskopia to dwie metody diagnostyczne, które wykorzystują endoskopy do badania wnętrza ciała. Fiberoskopia jest badaniem nowocześniejszym od endoskopii i bazuje na tej samej technologii, więc często nazwy te używane są zamiennie. Główna różnica między nimi polega na tym, że w fiberoskopii obraz jest przekazywany poprzez światłowody, a w wideoendoskopii poprzez kamerę. Fiberoskopia wykorzystuje endoskop, który jest wykonany z cienkich włókien szklanych, które przenoszą światło. Obraz jest tworzony przez układ soczewek i wyświetlany na ekranie. Fiberoskop jest bardziej elastyczny i pozwala na dotarcie do trudniej dostępnych miejsc. Fiberoskopia jest często wykorzystywana do badania nosa, gardła i krtani. W wideoendoskopii dzięki endoskopowi wyposażonemu w kamerę obraz jest przesyłany do monitora w czasie rzeczywistym, co pozwala lekarzowi na dokładne obejrzenie badanych struktur. Wideoendoskopia jest często wykorzystywana do badania górnych dróg oddechowych.

Obydwa typy badań wykonywane są w gabinecie laryngologicznym przez lekarza specjalistę. Pozwalają one lekarzowi na dokładne obejrzenie wnętrza nosa, gardła i krtani.

Jak przygotować się do badania?

W przypadku badań endoskopowych gardła, nosa i krtani nie ma konieczności specjalnego przygotowania. Pacjent powinien jednak pamiętać, aby przed badaniem nie jeść, ani nie pić przez co najmniej 2 godziny. Należy również unikać spożywania alkoholu i palenia papierosów na co najmniej 24 godziny przed badaniem. Warto również zabrać ze sobą wyniki wcześniej wykonanych badań.

Przebieg badania wideoendoskopowego

Badanie wideoendoskopowe jest bezbolesne i trwa zazwyczaj kilka minut. Lekarz wprowadza endoskop do nosa lub jamy ustnej. W przypadku nasofiberoskopii lekarz wprowadza endoskop przez nos do krtani. Podczas badania lekarz ocenia m. in. na stan błony śluzowej nosa, gardła i krtani, zwraca uwagę na obecność zmian chorobowych, takich jak polipy, guzy, stany zapalenie.

Czy badanie wideoendoskopowe boli?

Badanie wideoendoskopowe jest bezbolesne, ale może być nieprzyjemne. Pacjent może odczuwać uczucie ucisku lub drapania w nosie lub gardle.

Zalety badań wideoendoskopowych

Badania wideoendoskopowe mają wiele zalet, w tym:

  1. Dokładność diagnostyki – endoskop pozwala lekarzowi na dokładne obejrzenie wnętrza nosa, gardła i krtani, co pozwala na wykrycie nawet niewielkich zmian chorobowych.
  2. Możliwość pobrania materiału do badania histopatologicznego – w przypadku podejrzenia nowotworu lekarz może pobrać materiał do badania histopatologicznego.
  3. Możliwość wykonania zabiegów – endoskop może być wykorzystywany do wykonywania drobnych zabiegów, takich jak usuwanie polipów lub zamykanie naczyń krwionośnych.

Badanie wideoendoskopowe u dzieci

Badanie wideoendoskopowe jest bezpieczną i skuteczną metodą diagnostyczną, która może być wykonywana również u dzieci. Badanie to pozwala lekarzowi na dokładne obejrzenie wnętrza nosa, gardła i krtani dziecka.

Przygotowanie dziecka do badania

Przed badaniem dziecko powinno być spokojne i zrelaksowane. W tym celu można:

  1. Wytłumaczyć dziecku, na czym polega badanie i jak będzie przebiegało.
  2. Zabrać dziecko na spacer lub do parku, aby rozładować jego energię.
  3. Pozwolić dziecku na obejrzenie endoskopu i dotknięcie go.

Przebieg badania jest podobny jak u osób dorosłych. Dla zapewnienia komfortu, dziecko może usiąść na kolanach rodzica. Lekarz wprowadza endoskop przez nos lub jamę ustną. Badanie trwa zazwyczaj kilka minut. Dziecko może odczuwać uczucie ucisku lub drapania w nosie lub gardle. W przypadku wystąpienia bólu lekarz może podać dziecku znieczulenie miejscowe.

Oto kilka wskazówek, które mogą pomóc w przygotowaniu dziecka do badania wideoendoskopowego:

  1. Powiedz dziecku, że badanie jest potrzebne, aby lekarz mógł mu pomóc.
  2. Wyjaśnij dziecku, że badanie nie będzie bolało, ale może być nieprzyjemne.
  3. Przyprowadź dziecko na badanie z osobą towarzyszącą, która będzie mogła go uspokoić i pomóc mu zachować spokój.

Koszt badania wideoendoskopowego

Koszt badania wideoendoskopowego zależy od rodzaju wykonywanego badania i placówki medycznej, w której jest wykonywane. Zazwyczaj koszt badania wideoendoskopowego waha się od ok. 200 do 400 złotych.

Badania wideoendoskopowe są nowoczesną i skuteczną metodą diagnostyczną wykorzystywaną w laryngologii, są bezbolesne i mają wiele zalet, w tym dokładność diagnostyki, możliwość pobrania materiału do badania histopatologicznego oraz możliwość wykonania drobnych zabiegów.


Projekt-bez-nazwy15-1200x762.png
01/lut/2024

Infekcje górnych dróg oddechowych najczęściej obserwuje się w okresie pomiędzy jesienią a wiosną. Z reguły wywołują niespecyficzne i łagodne objawy, nazywane przeziębieniem, jednak zdarza się, że występuje ostrzejszy ich przebieg. Za wystąpienie infekcji odpowiada ok. 200 różnych wirusów, wśród nich wirus grypy, wirus RSV i SARS-CoV–2. Jak je odróżnić?

Wirus RSV, grypa i koronawirus. Jak je rozróżnić?

RSV (ang. Respiratory Syncytial Virus) to wirus RNA z rodziny Paramyxoviridae wywołujący sezonowo infekcje układu oddechowego na całym świecie. Grypa to ostra choroba zakaźna, wywoływana przez kilka rodzajów wirusów z rodziny Orthomyxoviridae. Grypę sezonową wywołują wirusy grypy typu A i B. Wirus SARS-CoV-2 (ang. severe acute respiratory syndrome coronavirus 2) wywołuje ostrą chorobę zakaźną układu oddechowego COVID-19.

Często infekcje wywoływane przez każdy z wyżej wymienionych wirusów przebiegają podobnie. Zwykle zaczynają się od górnych dróg oddechowych, obejmujących gardło, krtań, jamę nosową i zatoki przynosowe oraz ucho środkowe. Do typowych objawów należą ból gardła, katar, kaszel, ból ucha, bóle mięśniowe, gorączka i ból głowy. W infekcjach wirusowych, w przeciwieństwie do bakteryjnych, nie występuje ropna wydzielina z nosa, a ból gardła ma mniejsze nasilenie.

Przy braku odpowiedniego leczenia infekcja może rozszerzyć się na dolne drogi oddechowe, czyli tchawicę, oskrzeliki, oskrzela i płuca. Mogą pojawić się takie objawy jak nasilony mokry kaszel, odkrztuszanie wydzieliny, uczucie duszności i bóle w klatce piersiowej. W dalszej części materiału skupimy się na zakażeniach wywoływanych przez RSV.

Zakażenia RSV u niemowląt i dzieci

Wirus RSV jest jednym z najczęstszych wirusów powodujących infekcje układu oddechowego. Atakuje zarówno dzieci, jak i dorosłych, ale u niemowląt i małych dzieci przebiega zazwyczaj ciężej.

Jak dochodzi do zakażenia?

Wirus RSV przenosi się drogą kropelkową, czyli przez kontakt z wydzieliną z nosa i gardła osoby chorej. Do zakażenia może dojść w wyniku kontaktu z osobą zakażoną, która kaszle, kicha lub po prostu mówi. Wirus może również przenosić się przez dotyk, np. gdy dotkniemy powierzchni, na której znajdowała się wydzielina osoby chorej, a następnie dotkniemy nosa lub ust.

Jakie są objawy zakażenia?

Objawy zakażenia RSV u niemowląt i małych dzieci mogą być różne. Zazwyczaj są podobne do grypy. Najczęściej występują:

  • katar
  • kaszel
  • duszność
  • gorączka
  • bóle brzucha
  • wymioty
  • biegunka

U niemowląt objawy mogą być bardziej nasilone i mogą pojawić się dodatkowe powikłania, takie jak:

  • zapalenie oskrzelików lub oskrzeli
  • zapalenie płuc
  • zapalenie ucha środkowego
  • zapalenie mózgu

Ważne jest, aby monitorować te symptomy, zwłaszcza u małych dzieci, ponieważ RSV może prowadzić do poważniejszych problemów.

Jak leczyć zakażenie?

W większości przypadków zakażenie RSV ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Leczenie ma na celu złagodzenie objawów i zapobieganie powikłaniom.

W leczeniu zakażenia RSV stosuje się leki objawowe, takie jak:

  • leki przeciwgorączkowe
  • leki przeciwkaszlowe
  • leki udrażniające nos

W przypadku dzieci, szczególnie niemowląt, ważne jest utrzymanie nawodnienia poprzez podawanie odpowiednich ilości płynów. W przypadku wystąpienia zapalenia oskrzeli lub zapalenia płuc konieczne może być zastosowanie antybiotyków.

Czy można wyleczyć zakażenie RSV?

W większości przypadków zakażenie RSV ustępuje samoistnie w ciągu kilku dni. Leczenie ma na celu złagodzenie objawów i zapobieganie powikłaniom.=

Czy istnieją domowe sposoby na leczenie zakażenia RSV?

Nie ma naukowych dowodów na skuteczność domowych sposobów na leczenie zakażenia RSV. Bezpieczne metody obejmują utrzymanie odpowiedniego nawilżenia w pomieszczeniu, korzystanie z soli fizjologicznej do nosa oraz regularne czyszczenie nosa u niemowląt za pomocą aspiratora. Dodatkowo imbir i różnego rodzaju herbaty mogą być pomocne. Imbir posiada właściwości przeciwzapalne i może łagodzić objawy przeziębienia. Zalecane są herbaty z dodatkiem miodu i cytryny, które wspomagają odporność. Natomiast stosowanie wody utlenionej do ucha w kontekście przeziębienia nie jest zalecane.

Jak zapobiegać zakażeniu RSV?

Najskuteczniejszym sposobem zapobiegania zakażeniu RSV jest szczepienie. Szczepionka RSV jest dostępna dla niemowląt w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy.

Oprócz szczepienia, aby zapobiegać zakażeniu RSV można stosować następujące środki:

  • unikanie kontaktu z osobami chorymi
  • regularne mycie rąk
  • dezynfekcja powierzchni, z którymi ma kontakt dziecko

Czy szczepionka RSV jest skuteczna i bezpieczna?

Szczeponka RSV jest skuteczna w zapobieganiu ciężkiemu przebiegowi zakażenia. Z badań wynika, że szczepionka zmniejsza ryzyko hospitalizacji o około 50%. Najczęściej występujące objawy niepożądane to łagodne reakcje w miejscu podania szczepionki, takie jak zaczerwienienie, obrzęk czy ból.

Czy można zarazić się RSV od osoby zaszczepionej?

Osoba zaszczepiona może nadal przenosić wirusa RSV, ale ryzyko zakażenia jest znacznie mniejsze niż w przypadku osoby niezaszczepionej.

Czy RSV jest niebezpieczny?

Wirus RSV może być niebezpieczny, zwłaszcza dla niemowląt i dzieci do 2. roku życia. U tych dzieci zakażenie może przebiegać bardzo ciężko i prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie płuc, zapalenie mózgu czy nawet śmierć.

Infekcja RSV może być poważnym problemem, zwłaszcza u najmłodszych. Monitorowanie objawów, utrzymanie nawodnienia i konsultacja z lekarzem są kluczowe. W przypadku pytań dotyczących zakażenia RSV, szczepień, czy naturalnych metod leczenia, zawsze warto skonsultować się z lekarzem, który udzieli profesjonalnej porady.


posty_fb_MEDINCUS_Rzepa-wywiad.jpg
12/sty/2024

Profesor Piotr H. Skarżyński był gościem programu „Rzecz o Biznesie”, w którym odpowiadał na pytania dotyczące usprawnienia opieki zdrowotnej w Polsce.
 
Profesor Skarżyński poruszył temat krótko i długofalowych rozwiązań, zwracając szczególną uwagę na aspekty medycyny pracy. Zauważył potrzebę wprowadzenia działań prewencyjnych, które uchroniłyby pracodawców przed problemami związanymi z absencją pracowników w miejscu pracy.
 
„Moim pomysłem jest wprowadzenie pewnych regularnych badań, od których wykonania uzależnione jest wydanie zaświadczenia o zdolności do pracy – połączenie medycyny pracy z programami profilaktycznymi.
 
Gdybyśmy zadbali o prewencyjne badania, moglibyśmy w szybszym terminie wykryć przyczyny długotrwałych zwolnień.”
 
W dalszej części wypowiedzi, ekspert podkreślił psychologiczne skutki niedosłuch u osób w wieku powyżej 60 roku życia. Wspomniał o izolacji społecznej, rezygnacji z życia towarzyskiego i tym samym – unikaniu pracy.
 
W rozmowie z redaktorem zarządzającym dziennika „Rzeczpospolita”, Marcinem Piaseckim, profesor Skarżyński zasugerował objęcie działaniami profilaktycznymi również dzieci.
 
 

www4-1200x848.png
02/sty/2024

Profesor Piotr H. Skarżyński został zaproszony do rozmowy na temat wpływu fajerwerków i petard na narząd słuchu. Na antenie Radia Kraków opowiedział o konsekwencjach nierozważnego korzystania z głośnych atrakcji i objawach, które powinny skłonić do natychmiastowej wizyty u lekarza.

“Popularne petardy wybuchowe Korsarze mogą emitować dźwięk o natężeniu 180 decybeli, podczas gdy samolot odrzutowy – 120-130 dB. Takie nagłe działanie może powodować uszkodzenie słuchu. Jeśli dojdzie do uszkodzenia słuchu, potrzebna jest pilna wizyta u specjalisty” – zaznaczył w rozmowie z dziennikarką Radia Kraków, profesor Piotr H. Skarżyński.

O tym, jakie objawy powinny zaniepokoić, opowiedział w dalszej części wywiadu.


www5-1200x848.png
19/sty/2024

Migdałki, choć są niewielkie, odgrywają istotną rolę w zdrowiu naszych dzieci. Ich głównym zadaniem jest obrona organizmu przed mikroorganizmami wnikającymi ze środowiska zewnętrznego. Zrozumienie ich roli anatomicznej oraz potencjalnych problemów, takich jak powiększenie czy przerośnięcie, jest kluczowe dla rodziców.

Migdałki z punktu widzenia anatomicznego

Migdałki podniebienne są strukturami o różnej wielkości, często widocznymi po szerokim otwarciu ust po bokach gardła powyżej języka. Mogą być praktycznie niewidoczne, schowane w łukach gardłowych lub znacznie przerośnięte. Migdałek gardłowy, tzw. „trzeci migdał”, zlokalizowany jest wysoko za podniebieniem i za języczkiem, dlatego też nie jest widoczny podczas standardowego badania lekarskiego. Może być nieznacznie czy średnio przerośnięty, nie dający objawów, ale może również wypełniać szczelnie nosogardło powodując powstanie objawów niedrożności nosa oraz trąbek słuchowych.

Strukturalnie migdałki są skupiskami tkanki chłonnej, pełniącymi kluczową rolę w obronie organizmu przed drobnoustrojami, co jest szczególnie ważne u dzieci, które są bardziej narażone na infekcje. Gdy dochodzi do rozwoju infekcji górnych dróg oddechowych, migdałki mobilizują się do pracy i produkują limfocyty T i B, aby organizm mógł sobie szybciej poradzić z chorobą. Po powrocie do zdrowia migdałki kurczą się i wracają do swoich pierwotnych rozmiarów.

Dlaczego migdałek przerasta?

Większości infekcji w obrębie górnych dróg oddechowych towarzyszy odczynowe powiększenie się skupisk tkanki limfatycznej. Długotrwała stymulacja tkanki limfatycznej tej okolicy może powodować trwałe powiększenie migdałka. Dlatego najczęstszą przyczyną przerostu migdałka gardłowego są nawracające oraz przewlekłe stany zapalne górnych dróg oddechowych i jamy ustnej.

Jak stwierdzić, czy migdałek jest przerośnięty?

Jeżeli nasze dziecko oddycha przez otwarte usta, chrapie w nocy lub jego mowa jest nosowa – to powinniśmy zasięgnąć porady u lekarza otolaryngologa lub foniatry. Dysponują oni szeregiem mniej lub bardziej inwazyjnych metod dla właściwej oceny migdałka (badanie lusterkiem, bezpośrednia ocena palpacyjna, badanie endoskopem). Przerost migdałków podniebiennych i migdałka gardłowego może przebiegać bezobjawowo. U niektórych dzieci pojawiają się jednak wyjątkowo uciążliwe objawy:

  1. Upośledzenie drożności nosa – dziecko będzie zgłaszało, że zdecydowanie trudniej oddycha mu się przez nos (dziecko ma uchylone i otwarte usta, pochrapuje w nocy, zwłaszcza w pozycji na wznak). W skrajnych przypadkach przerostu migdałka gardłowego dochodzi do prawie całkowitego wypełnienia nosogardła, wskutek czego dziecko ma stale otwarte usta, chrapie w każdej pozycji oraz cierpi na bezdechy nocne.
  2. Nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, katary o charakterze śluzowym i ropnym, ślinienie się. Spada odporność, bo upośledzone migdałki przestają produkować potrzebne do walki z chorobą przeciwciała.
  3. Niedosłuch spowodowany uciskiem ujść gardłowych trąbek słuchowych poprzez rozrastający się migdałek (blokada naturalnej drogi upowietrznienia jam bębenkowych oraz ewakuacji powstającej tam wydzieliny). Jeśli stan taki trwa zbyt długo, zalegający w uchu środkowym płyn gęstnieje, prowadząc do pogłębiania się upośledzenia słuchu oraz stanowi podłoże do rozwoju łącznotkankowych zrostów, a zatem może dojść do zaburzeń rozwoju mowy oraz nieodwracalnego zniszczenia elementów ucha środkowego.

Leczenie

Postępowanie w przypadku przerostu migdałków może być zachowawcze, farmakologiczne lub operacyjne. Należy sprawdzić słuch dziecka, ponieważ wysiękowe zapalenie ucha środkowego, często towarzyszące przerostowi migdałków, przebiega początkowo bezobjawowo.

Czy wycięcie migdałków jest konieczne?

Jeśli migdałki nie powodują znaczących kłopotów, istnieją inne metody leczenia, takie jak antybiotyki czy terapie objawowe. Leczenie operacyjne należy rozważyć w przypadku nasilonych dolegliwości (upośledzona drożność nosa, bezdechy nocne, wysiękowe zapalenie ucha środkowego, niedosłuch). W każdym przypadku konieczna jest ocena lekarza otorynolaryngologa, a decyzję o leczeniu chirurgicznym podejmuje się po analizie przebiegu choroby i dotychczasowego leczenia.

Zabieg wycięcia migdałków

Operacja adenotomii (usunięcie migdałka gardłowego) oraz tonsillotomii (przycięcia migdałków bocznych) to jedne z częściej przeprowadzanych procedur chirurgicznych u dzieci. Migdałków podniebiennych u dzieci nie usuwa się całkowicie, a jedynie przycina, natomiast migdałek gardłowy powinien być usunięty w całości.

Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym (narkoza) i trwa około godziny. Ze względu na stres związany z narkozą, niektóre szpitale (np. Szpital Międzynarodowe Centrum Słuchu i Mowy MEDINCUS) pozwalają rodzicom na przebywanie z dzieckiem podczas podawania znieczulenia i przy wybudzaniu dziecka. Krwawienie podczas zabiegu jest zwykle krótkotrwałe i ustępuje samoistnie. W nosogardle pozostaje szybko gojąca się rana, niewymagająca zazwyczaj żadnego zaopatrzenia chirurgicznego (nie zakłada się szwów). W rzadkich przypadkach silnego krwawienia zakłada się specjalny opatrunek uciskowy na ranę po usuniętym migdałku.

Jeśli dodatkowo występują objawy wysiękowego zapalenia ucha środkowego, zakłada się dreny wentylacyjne. Ma to na celu usunięcie gęstego wysięku z jamy bębenkowej, prawidłowe upowietrzenie jamy bębenkowej oraz poprawę słuchu dziecka.

„Barierę ochronną zapewni organizmowi pozostawienie nawet niewielkiej części migdałków, dlatego nie należy obawiać się, iż po operacji dziecko stanie się całkowicie nieodporne na infekcje – mówi prof. Piotr H. Skarżyński, otorynolaryngolog, otolaryngolog dziecięcy, audiolog i foniatra – Podcięcie migdałków sprawia, że mały pacjent zaczyna rzadziej chorować, a ewentualne zachorowania są dla niego mniej intensywne i uciążliwe. Operacja podcięcia migdałków przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym. Po zabiegu, jeśli dziecko potrzebuje leków przeciwbólowych, można mu je podawać. Zalecane jest, aby po operacji pozostawić małego pacjenta na oddziale szpitalnym, pod opieką zespołu medycznego, przez jedną dobę, by dać mu czas na spokojne dojście do siebie, a przez następnych 5-7 dni pozwolić mu zostać w domu, z uwagi na podawany po operacji antybiotyk.”

Migdałki u dzieci są kluczowe dla układu odpornościowego, ale czasem mogą sprawiać problemy. Znając objawy oraz opcje leczenia, rodzice mogą skonsultować się z profesjonalistą i podjąć świadome decyzje dotyczące zdrowia swojego dziecka. Warto pamiętać, że każdy przypadek jest indywidualny, a diagnozę oraz plan leczenia powinien ustalić lekarz.

Pamiętajmy, że problemy z migdałkami występują również u osób dorosłych, powodując u nich niekiedy chrapanie oraz często nawracające anginy. Wycięcie migdałków pozwala na skuteczną obronę przed powtarzającymi się stale i mającymi negatywny wpływ na organizm dolegliwościami.

Należy udać się do specjalisty, gdy tylko zauważamy u siebie lub dziecka niepokojące objawy, gdyż każde zwlekanie może sprawić, iż skala problemu oraz zakres potencjalnego zabiegu znacznie się zwiększą.


Rozgryzajac-tajemnice-blednika-badanie-VNG-1-1200x500.png

Badanie videonystagmograficzne (VNG; videonystagmografia) to diagnostyczne narzędzie medyczne, które analizuje ruchy gałek ocznych w odpowiedzi na różne bodźce. Pomaga lekarzom ocenić funkcjonowanie układu równowagi oraz wykryć potencjalne problemy z błędnikiem.

Błędnik, znany również jako narząd przedsionkowy, to niewielka struktura ucha wewnętrznego, która pełni kluczową rolę w utrzymaniu równowagi, orientacji w przestrzeni i koordynacji ruchów naszego ciała, również istotna dla procesu słyszenia. Błędnik odpowiada za wykrywanie przyspieszenia, ruchu oraz zmiany pozycji ciała (rejestruje zmiany w położeniu i prędkości naszej głowy), a także koordynację wzrokowo-ruchową (skupienie wzroku na określonym punkcie, gdy poruszamy głową lub ciałem).

Błędnik stanowi część ucha wewnętrznego. Wyróżniamy błędnik kostny oraz znajdujący się w jego wnętrzu błędnik błoniasty, rodzaj zawiłego kształtu woreczka wypełnionego płynem (śródchłonką). Błędnik zawiera struktury odpowiedzialne za utrzymanie równowagi (przedsionek i kanały półkoliste) oraz za prawidłowy odbiór bodźców słuchowych (ślimak). Każdy ruch głowy powoduje przesunięcie śródchłonki, które jest rejestrowane przez komórki zmysłowe, a następnie przekazywane do ośrodkowego układu nerwowego, umożliwiając nam interpretację informacji o naszej pozycji i ruchu. Jak sprawdzić czy nasz błędnik działa prawidłowo? Warto wykonać m. in. badanie błędnika VNG.” – mówi specjalista Ewa Orkan Łęcka z CSIM Medincus.

Czym jest badanie VNG? Jak wygląda jego przebieg?

Test VNG polega na badaniu ruchu gałek ocznych w spoczynku i różnych położeniach ciała przy użyciu videogogli z wbudowaną bardzo czułą kamerą rejestrującą ruch gałek ocznych podczas stymulacji błędnika różnymi bodźcami:

1. wzrokowymi (śledzenie poruszającego się obrazu); testy wzrokowe

2. bodźcami cieplnymi (ciepłą / zimną wodą lub powietrzem podawanymi do ucha pacjenta); testy kaloryczne

3. ruchowymi (wykonuje się określone ruchy głową i ułożenia pacjenta na kozetce); testy pozycyjne

Badane są tzw. funkcje okulomotoryczne, a więc umiejętność śledzenia przedmiotu w polu widzenia, sakady – przenoszenia wzroku z przedmiotu na przedmiot i optokinezy – obserwacji szybko poruszających się obiektów w polu widzenia.

Nieprawidłowe działanie układu równowagi zazwyczaj objawia się występowaniem oczopląsu i zaburzeń równowagi, często z towarzyszącymi zawrotami głowy. Analiza ruchów gałek ocznych podczas badania VNG pozwala lekarzowi ocenić, czy istnieją jakiekolwiek nieprawidłowości w układzie równowagi. Wyniki VNG są analizowane pod kątem szybkości, płynności i dokładności ruchów oczu, co może pomóc w diagnozowaniu schorzeń związanych z układem równowagi. Badanie to pozwala na zdiagnozowanie otolaryngologicznych przyczyn zawrotów głowy i zaburzeń równowagi (np. uszkodzenie błędnika lub łagodne położeniowe zawroty głowy), może również wskazywać na wyższe (neurologiczne) przyczyny zaburzeń.

Badanie wraz z opisem trwa około godziny, jest nieinwazyjne i bezbolesne, choć może wywołać chwilowy dyskomfort związanym z różnymi bodźcami, które są podawane podczas testów. To ważne narzędzie diagnostyczne, które pomaga lekarzom zrozumieć funkcjonowanie układu równowagi oraz prawidłowość reakcji gałek ocznych na różnorodne stymulacje.

Jak się przygotować do badania?

Na ogół nie potrzebujesz specjalnego przygotowania do badania VNG. Warto jednak unikać alkoholu i kofeiny przed testem, ponieważ te substancje mogą wpływać na wyniki.

Zalecenia dla pacjenta przed badaniem:

Na 7 dni przed badaniem należy odstawić leki (najlepiej wszystkie, ale w szczególności: nasenne (także ziołowe), uspokajające, na zawroty głowy, przeciwdepresyjne, przeciwlękowe) po konsultacji z lekarzem.

Niewskazane jest picie alkoholu przez min. 3 dni.

Nie należy jeść 4 h przed badaniem.

Najlepiej przyjść wypoczętym.

W dniu badania nie zakładać soczewek kontaktowych ani nie zakraplać oczu, również sztucznymi łzami”.

Na badanie zgłosić się bez makijażu (nie tuszować rzęs, bez fluidu, bez sztucznych rzęs).

Na badanie należy dostarczyć aktualne badanie od lekarza laryngologa z oceną stanu błony bębenkowej i drożności przewodów słuchowych.

Na badanie należy zgłosić się z osobą towarzyszącą.

Niektórzy pacjenci mogą potrzebować więcej czasu, żeby po badaniu dojść do siebie z uwagi na możliwość występowania zawrotów głowy. Z tego powodu po badaniu pacjent nie powinien prowadzić samochodu.

VNG można wykonywać u pacjentów z uszkodzoną błoną bębenkową (po wcześniejszej konsultacji z lekarzem laryngologiem). Badania nie można natomiast przeprowadzać u pacjentów niewidomych.

Czy badanie VNG jest bezpieczne?

Jak już wspomniano, videonystagmografia jest badaniem nieinwazyjnym i bezpiecznym, dlatego właściwie nie ma do niego przeciwwskazań. Jeżeli występują, to są one na ogół związane ze stroną techniczną badania. VNG trudno jest wykonać u osób zbyt często mrugających, co może wykluczyć pacjentów cierpiących na alergiczne zapalenie spojówek.

Kto kieruje na badanie VNG? Czy trzeba mieć skierowanie?

Zazwyczaj, aby przeprowadzić badanie VNG, konieczne jest skierowanie od lekarza, na przykład od otolaryngologa (laryngologa) lub neurologa.

Jaka jest cena badania błędnika VNG? Czy jest refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia?

Koszt badania to ok. 200-300 zł. Niestety NFZ nie refunduje badania videonystagmografii.

Badanie VNG to nie tylko wykresy i wyniki. To szansa na zrozumienie, jak działa Twój układ równowagi i pomoc w diagnozowaniu ewentualnych problemów. Pamiętaj, żeby porozmawiać ze swoim lekarzem o wszelkich wątpliwościach związanych z badaniem VNG. To proste, bezbolesne badanie, które może wiele wyjaśnić!


Copyright by CSIM 2021. Все права защищены.

Copyright by CSIM 2023. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Realizacja: X-Connect.pl
Cвершение: X-Connect.pl
Skip to content